بلدرچین در مقابل بیماری ها در مقایسه با سایر پرندگان زیاد حساس نمی باشد . از جمله بیماریهای بلدرچین بیماریهای عفونی و متابولیکی و سایر بیماری ها را می توان نام برد بهمین منظور احتیاطات لازم از نظر کنترل و پیشگیری را بایستی مد نظر داشت . لذا رعایت موارد ذیل در پرورش بلدرچین مفید می باشد .
- مکان پرورش بایستی دور از حضور سایر پرندگان باشد .
- تلفات بلافاصله جمع آوری و با رعایت اصول بهداشت و قرنطینه دفن و یا سوزانده شود .
- کف سالن را باید همیشه خشک نگه داشت .
- آبخوری ها هر روز شستشو داده شوند .
- بلدرچین های بیمار بایداز سالم جدا شوند
- تردد و ورود و خروج به داخل سالن پرورش با رعایت شرایط بهداشتی و تحت کنترل باشد .
- از بستر سالم و بدون کپک و هر گونه آلودگی استفاده شود .
- کلیه وسایل و ملزومات مورد استفاده در سالن های پرورش قبل از استفاده شستشو و ضدعفونی شوند .
- قبل از جوجه ریزی جدید سالن ها شستشو و ضدعفونی شوند .
اهم بیماریهای بلدرچین :
زخم روده : بیماری ویژه بلدرچین می باشد ، التهاب و زخم در روده ایجاد می شود ، بلدرچین به این بیماری بسیار حساس می باشد میزان ابتلاء در جوجه بلدرچین 100- 15% می باشد در گله های مادر کمتر دیده می شود . عامل بیماری یک نوع باکتری بی هوازی می باشد . سرایت بیماری از طریق مدفوع صورت می گیرد . مبتلایان روز بروز ضعیف ولاغر می شوند اسهال از علایم بارز و عمومی می باشد ، مدفوع آبکی و برنگ سفید و پرهای ژولیده ، بیحالی و خواب آلودگی از دیگر علایم بیماری محسوب می گردد.
سالمونلا پولوروم : تلفات بیشتر در هفته دوم و سوم پرورش مشاهده می شود . در سنین بالا علایم بالینی حاد محسوس نیست اما تولید تخم ، میزان باروری و هچ کاهش میبابد . انتقال بیماری از طریق تخم صورت می گیرد .
از دیگر بیماریهای باکتریایی بلدرچین می توان وبای مرغان ( پاستورلوزیس ) بوتولیسم ، عفونت بند ناف را نام برد .
در راس بیماریهای ویروسی کریزا ، آنتریت ویروسی ، بیماری طحال مرمری و آبله مرغان قرار دارد .
کوکسیدیوز از جمله بیماریهای تک یاخته در بلدرچین می باشد ، این بیماری در بلدرچین هایی که در کف سالن پرورش داده می شوند بیشتر دیده می شوند .
در بیماری کوکسیدوز علایمی نظیر بی اشتهایی ، کز کردن و ژولیدگی پر و اسهال خونی قابل رویت است .در بیماری هیستومونیازیس نیز علایم بی اشتهایی و خردلی بودن رنگ مدفوع دیده می شود .